Anna Poppek podjęła się zadania niezwykłego, no bo jak napisać biografię Himilsbacha, który za każdym razem gdy rozmawiał z dziennikarzami podawał inną wersję swego życiorysu. I tych meandrujących życiorysów zrobiło się ponad 400. A wszystko niejasne i niepewne. Ot choćby: Kiedy urodził się Himilsbach? Nawet odpowiedź na to najprostsze przecież pytanie obarczona jest wariactwem. No bo Himilsbach urodził się 31 listopada, a przecież jak wiadomo listopad ma tylko 30 dni. A ten 31 jest nawet wpisany na jego świadectwie chrztu. No chyba wszyscy byli pijani, chyba łącznie z księdzem dobrodziejem.Jan Himilsbach - postać kultowa, pisarz, poeta, aktor, a z zawodu kamieniarz. I to kamieniarz, który na pytanie egzaltowanej dziennikarki, który rodzaj swojej twórczości ceni najbardziej - odpowiedział:` Oczywiście, kamieniarską! - A z jakiego powodu - pyta dociekliwa dziennikarka "Bo moją twórczością kamieniarską nikt sobie przynajmniej dupy nie podetrze " - odpowiada Jan.Zagrał w kilkudziesięciu filmach, w tym tak istotne role jak ta w "Rejsie" Marka Piwowskiego, jak te w filmach "Jak to się robi" czy "Wniebowzięci". Sam pisał scenariusze filmowe i teksty do radiowych słuchowisk. Już za życia był legendą. Legendą pozostał do dziś. Zagadki biografii tej legendy stara się - ze świetnym rezultatem - rozwiązać znakomita dziennikarka Anna Poppek.Książkę uzupełnia niezwykły zbiór - 32 strony - zdjęć Jana Himilsbacha, zarówno z planów filmowych jak i zupełnie prywatnych. A dodatkowo jeszcze przedstawiamy także jak appendix kilka opowiadań Jana Himilsbacha.

"...Tata twierdził, że nade wszystko żałuje zmarnowanego czasu (...). Jakże różni jesteśmy w tym względzie! Nie tylko doceniam błahostki, ale też praca sprawiała mi zawsze przyjemność. Oprócz kilku popełnionych świństw niczego nie żałuję, ze smutkiem i dramatami włącznie. Miałem w życiu masę szczęścia, przede wszystkim do kobiet, czego Basia jest koronnym dowodem, ale także do wspaniałych przyjaciół, czego także Basia jest koronnym dowodem. Właściwie, poza permanentnym brakiem pieniędzy i długami po uszy, nie mam na co się uskarżać. Ale trafiłem, obiektywnie rzecz biorąc, na łaskawe czasy..." [Ze Wstępu]